Wandeltocht naar Barranco do Velho




Deze zondag wilden we eens kijken of we achter ons huis nog konden wandelen, nou, dat werd één van de mooiste paden die we in de regio gelopen hebben... Want je gaat steil de bergen in. Op naar Barranco do Velho, een bergdorpje hier boven met koffie en taart ;-). Ik pikte de tracking pas wat later op, maar dit is het idee.


We kwamen nog een aardige tijd de letters van JV tegen, nummer 1 wat zoveel zegt dat hij hier huis/land eigenaar nummer 1 was, de eerste bewoner van Quintã. De 'Gazeta da Quintã' van mr. Cavaco vertelde ons bovendien dat deze José Viegas is geboren op 4 maart 1879, ook Pieter's verjaardag. Hij is bijna tachtig jaar geworden dus de grond hier is gezond! Hij was de eerste bewoner/boer van het dorp en daarmee de grondlegger van Quintã, ons huis/boerderijtje is dan ook van begin vorige eeuw...


Natuurlijk liepen we weer door prachtige kurkeikenbossen


Met niet al te ver van huis, een authentieke bron, diep verstopt in de vallei



Deze emmers hingen in het rad en haalden het water naar boven. 


De natuur trekt zich nergens wat van aan, en de mooiste bloemen besluiten midden op het pad te gaan bloeien. Het maakt ook niet uit, hier komt 1x perjaar een auto langs om de kurkbomen van hun schors te ontdoen, en dat mag ook nog maar eens in de 6-7 jaar.


Door de prachtig gevormde bomen heen zien we de contouren van Quintã, nu vanaf de andere kant:


Het is heiig, en warm, dus geen mist van water maar een zandstorm uit de Sahara trok dit weekend over de Algarve. Evengoed ligt ons dorpje er prachtig bij zo tussen de bergen:




We komen hoger en hoger, af en toe een flinke klim maar vaker goed begaanbare gravelpaden


En dan zijn we na een uurtje of 2 in Barranco do Velho


met op het eerste kruispunt Spot na Serra, wat Plekje in de bergen betekent, een mooi koffietentje met biologisch eten. In het oude Casa de Cantoneiras uit 1937, het huis van de mensen belast met onderhoud van wegen. 



 Daniel en Apphia runnen daar sinds een jaar een lief 'cafe & alojamento local'. Heerlijke homemade quiche met broccoli en paddestoel uit eigen tuin. Wat een parel dit. Let op alleen op vrij, za, zo en ma open, voor lunch 10-16 uur.


Op het terras uitzicht op het uithangbord van de buren, de jachtclub van Quintã. De black boars (wilde varkens) zien we overal sporen van en er wordt voor gewaarschuwd. Kennelijk is de jachtclub roestig ;-)


Op de terugweg, wilden we een andere route. Als beloning kregen we aronskelken zo in de natuur...


En weer een eigenwijze 'Cistus Laurifolius'


Toen liepen we ons vast... dan maar omhoog kijken of we de asfaltweg kunnen vinden...


En eenmaal halverwege was er geen denken aan om terug te gaan zo steil dus doorgezet...


Ah gelukkig, stukje asfaltweg en we konden weer afdalen naar de mooie vallei. Dit keer kwamen we achter de ruïne uit waar we op uitkijken.


Ontdekte ik ook nog verfbrem... (verft geel!)



En meer verfstuifzwammen... wat een rijkdom!


Zo leuk om ons huis eens van deze kant te zien door de bloemen heen. 




Zelfs een in NL zeldzame orchidee, de italiaanse orchis, vonden we in de luwte van de bovenste ruïne



Het laatste stukje werd weer bekend terrein


En deze bloemen zagen we allemaal onderweg, dit is echt wel de mooiste tijd van het jaar als het om bloei gaat...


Het regent ook best veel, en dat is goed voor de natuur (en onze wateropvang!).

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zomer in Casa ti Isabelinha

Olijvenoogst bij Casa ti Isabelinha

En daar was licht... en bezoek...