Casa ti Isabelinha

 Bij de oplevering van ons huis, hoort natuurlijk ook een kleine housewarming... Van Isabelle (kleindochter van mevrouw Isabelinha) kregen we een aantal oude foto's, eerder in de week via mail, zo leuk om te zien hoe ze er uit zagen en hoe ze hier leefden: Daar een feestelijke slinger van gemaakt: Quiches gebakken en wachten op de gasten... De oudste inwoner van het dorp, José Cavaco, 79 jaar oud kwam als eerste langs Hij bracht naast een zelfgebakken cake (!) een foto uit 1977 (toen had het dorp nog 65 inwoners) en een handgeschreven historie boek over Quintã: Hier staat  Gazette van Quintã. De zon komt steeds weer op. De mens slechts eenmaal.... Daarin oa een lijst van iedereen die hier gewoond heeft, een geweldig document Ook stonden er leuke feitjes in, hij is geboren in 1944 en heeft het dorp dus zien groeien. Er was vroeger geen weg. De schoolkinderen gingen naar een gehucht hier 3 km verderop (Casa Branca) en op een dag was het zo slecht weer dat de kinderen niet terug naar

Wat in het weekend niet zo goed lukte, ivm. een motorplaag bij Faro, lukte op woensdag bij Villamoura wel. Op naar Praia da Rocha Baixinha: Prachtige rotskust....  Bovenlangs zie je het kustpad lopen en er waren zelfs wandelaars... het is hier ook minder warm (5 gr koeler) dan in het binnenland, en het waait er (bijna) altijd.  Niet erg druk op het strand. Bij het er naar toe rijden een vreemd verschijnsel. De onverharde weg bevat kennelijk krijt en de witte stof kleurt de bomen in winterse tafereeltjes: Veel drukte in de kuststreek al zie je dat niet op deze foto's. Dan is het altijd weer fijn terugkeren in de stille bergen...

 Dat klinkt als 'Salir heel relaxed' maar het betekent iets als 'Salir in de tijd' 😀. Dit weekend was er drie dagen feest in het dorp. Er is een  romeinse ruïne in het dorp dus was het thema 'Epoca Romana'.  De kern rondom de ruine was omgetoverd in een romeins dorp, met stalletjes in de straten, romeinse kleding voor een deel van de bewoners en een arena vol spektakel. Erg leuk om mee te maken. Deze fotos komen van de facebookpagina van de gemeente Salir .: En dit zijn mijn eigen beelden geschoten in de straten: Een laatste glimlach voor deze romeine dame op haar mobiel: Het was een onverwacht leuk festival in dit kleine dorpje (5000 inwoners) die er gezamenlijk zo'n groot feest van wisten te maken voor drie dagen lang!

De eerste week zit er op, wat is het bijzonder om hier te mogen wonen.  Je ziet dat het land droog is maar de bomen blijven groen. Het is flink warm, meestal zo rond de 34 graden maar in huis blijft het te doen.  De voortuin is het enige wat we bij proberen te werken, er staan oude druivenranken in, prachtig, wie weet weten we ze te behouden.  Wel hadden we wat issues met de water bron en de dorpspomp die even niet meer werkte, maar daar kwam Nogueira uit Salir met 6000 liter water in een tank onze Cistern bijvullen... Het past maar net... En als de cistern weer gevuld is, kunnen we rustig achterover leunen... Het is flink warm overdag, meestal zo rond de 35 graden maar in huis blijft het te doen.  We kregen ons eerste bezoek, Martin en Marion, hoe leuk om op het dakterras 's avonds te eten.  Van hen kregen we deze prachtige tapasschaal: gekocht bij een lief mevrouwtje in de markthal in Loule: Het bordenrek kreeg nieuwe kopjes Het kastje in de keuken ging naar de slaapkamer En zoal