Casa ti Isabelinha

Vandaag werden er twee dingen rigoreus opgelost: water en vuur! Het bouw en snoeiafval werd in de fik gestoken (dan moet je wel eerst de brandweer inseinen, maar dat deed de onvervangbare Sergio voor ons) : Dorpshondje Pritta vind het maar zozo.. En Sergio's Nina bleef eerst lekker in de auto... Toen het vuur bijna gedoofd was, kwam de waterman, Nogueira met een imposante tractor met spullen: De collega ging daadwerkelijk de waterkelder (cistern) in: En na het leeg laten lopen, begon de hoge druk reiniging Maar het allermoeilijkste kwam nog, achteruit terug... Martin Nogueira uit Salir, van harte aanbevolen!! :-) We zijn niks gewend als hollanders maar het is heel fijn dat we nu precies weten hoe alles in elkaar zit! Dank aan Sergio en Nogueira voor hun fantastische hulp!

De familie van Antonia en Sergio hadden ons uitgenodigd bij hun tweede huis, boven op de berg bij Barranco de Velho, wat een prachtige plek, wat een mooi huis en wat een lieve mensen... Eindelijk begrepen we de herkomst van de stalen emmer die we ook in onze tuin vonden, dit was een ingenieus waterrad: Binnen wachtte een tafel vol lekkers.. En we kregen een liter fles olijfolie van de bomen die bij ons huis geplukt zijn, hoe leuk is dat... Het was vanochtend onverwacht (het is 10 december en het vries in Nederland...) een stralende dag... En dat komt goed uit want de buurvrouw, Ti Irene viert vandaag 90e verjaardag Voor de gelegenheid werd er een dorpsfeest van gemaakt, door Istella en Louise...   T'Irene was echt helemaal jarig: Met accordeon Paolo en dansmuziek op het plein En de kroniek van Quintã kwam ook weer op tafel Geweldig bijgehouden door meneer José Cavaco, de oudste inwoner van Quintã, met zijn hondje die wij Pritta noemen (omdat Sergio hem zo noemt) maar heel anders li

 Mijn droom was altijd dat je vanuit je eigen huis, zomaar weg kon wandelen de natuur in. Nou dat is gelukt... omdat de Algarve vol staat met kurkeiken zijn er overal paden voor traktoren die weliswaar steil omhoog lopen vaak maar goed begaanbaar zijn voor wandelaars. Zo loopt er vanaf Quintã een pad naar Salir (wij deden slechts een deel ;-) Prachtige vergezichten: Dankzij de kurkeiken... Onderweg vonden we pyriet in een steen En het enige wat bloeit in December is de portugese aardbei, Medronho De dag ervoor waren we de Bispo op gelopen, met 480 meter de 'grootste' berg in onze achtertuin, naar het Miradouro do Bispo, (wij wonen op 267 mtr),start via de N396 In de winter moet je nog haasten want de zon gaat om 17.30 uur onder en dan is het echt aardedonker... Ook nog een mooie steen opgeraapt,  _________________________________________ Ik vond een rijtje Miradouras en sla m hier even op: :-) https://www.danasvistas.com/place/pt/miradouro-do-bispo-loule   Deze tip van Dini, Wa

Ons huis Casa ti Isabelinha heeft geen kleurlijsten om deur en ramen, toch zie je dat wel veel in de omgeving. En na veel vergelijkend onderzoek kozen we voor de warme kleur geel.  Bij de Leroy Merlin konden we de gewenst kleur laten mixen vanaf een foto, nou makkelijk! Iets minder makkelijk was dat we door dit rooster heen moesten verven maar hey, gelukt hoor! De tuinpilaren ook maar even meegenomen. Het hekje moeten we nog terugvinden, ligt in de schuur, zal ook wel een opknapbeurt nodig hebben.  Ik had ook het idee opgevat om met wat stencils randjes aan te brengen, eerst maar eens op papier uitgeprobeerd en langs het raam geplakt.  Het werd deze voor het keukenraam: En deze voor de badkamer in de annex: Toen we klaar waren kregen we hoog bezoek, de 90 jarige buurvrouw Ti Irene (tantetje Irene) die haar hele leven naast Ti Isabelinha gewoond heeft. Ze keek haar ogen uit, en moest ook even een traantje wegpinken van de dingen die voorbij gaan. Maar vol verhalen. Nu moeten wij eerst n