Housewarming Casa da ti Isabelinha in Quintã

 Bij de oplevering van ons huis, hoort natuurlijk ook een kleine housewarming...

Van Isabelle (kleindochter van mevrouw Isabelinha) kregen we een aantal oude foto's, eerder in de week via mail, zo leuk om te zien hoe ze er uit zagen en hoe ze hier leefden:

Daar een feestelijke slinger van gemaakt:

Quiches gebakken en wachten op de gasten...

De oudste inwoner van het dorp, José Cavaco, 79 jaar oud kwam als eerste langs

Hij bracht naast een zelfgebakken cake (!) een foto uit 1977 (toen had het dorp nog 65 inwoners) en een handgeschreven historie boek over Quintã:

Hier staat 

Gazette van Quintã.
De zon komt steeds weer op.

De mens slechts eenmaal....

Daarin oa een lijst van iedereen die hier gewoond heeft, een geweldig document

Ook stonden er leuke feitjes in, hij is geboren in 1944 en heeft het dorp dus zien groeien. Er was vroeger geen weg. De schoolkinderen gingen naar een gehucht hier 3 km verderop (Casa Branca) en op een dag was het zo slecht weer dat de kinderen niet terug naar huis konden en in de school hebben geslapen (meisjes in de school, jongens in de naastgelegen schuur...). Er loopt nl. een riviertje door de vallei en die was niet over te steken. In 1977 hebben de dorpsbewoners allemaal geld en dagen beschikbaar gesteld en een brug gebouwd, wat een gemeenschapszin:

De altijd bereidwillige kleindochter Rita (docente engels) heeft ons uit het grote boek voorgelezen, het was heel mooi om daar op de patio, waar de familie zo vaak zat met oma, de oude verhalen te delen! 

Er werden meer herinneringen opgehaald. Zo wisten Rita en Katia nog dat ze vóór de winter de regenwaterbak naast de cistern moesten schoonmaken, en met dat eerste water werd het huis schoongemaakt. Ook de muren werden dan gewit! Als alles goed doorgespoeld was, werd het regenwater vanaf het grote platte dak opgevangen en kon het met een ingenieus overloop systeem de watercistern in lopen. Als we dat niet wilden, konden we de stop naar de afvoer openen. In deze regio zijn mensen zeer met water bezig en hoe deze op te vangen! Ook liet Antonia zien dat de waterkelder loopt tot aan de rand waar de tegels lichtjes omhoog komen. Een enorme kelder!

Verder lazen we in het boek ook een artikel uit 2022! Het legt uit dat de beplanting rondom Quintã is afgestemd op de eventuele bosbranden, om deze af te remmen, een fijn idee dat dit beleid is:

Antonia was al met al, verdrietig over het verlies voor haar familie maar ook blij met de manier waarop we het huis in 'ere' hebben gehouden

En ze bracht een prachtig handgehaakt kleedje voor me mee wat Isabelinha zelf gemaakt heeft, ik ben er ontzettend blij mee, ik zie zo voor me hoe ze (net als ik) al mijmerend haar vingers liet bewegen. Hoe kon ze ooit denken dat het nu zo in dit huis zo komen te liggen. In de laatste jaren van haar leven wilde ze niet meer naar het huis terug omdat ze het niet bij kon houden op de manier waarop ze dat wenste, ze was heel trots op dit huis en bijbehorende tuin en land. Zo is ze toch nog een beetje bij ons ❤️ en ik hoop dat ze blij zou zijn met het resultaat!