Faro blijkt een prachtig oud theater te hebben, Teatro Lethes, en daar was een klein blues festival. Wat een bof dat Brian & Jennifer ons uitnodigden mee te gaan!
Ook hier bloeien de Jacaranda's uitbundig!
In dit prachtige theater speelde Robbert Duijf, een Nederlandse blues zanger die ook veel country in zich had. Echt super!
Natuurlijk was het leuk om even op de foto te gaan:
We zijn weer terug in Quintã, na alle regen is het nog groen maar vanaf een afstandje zie je ook de verdorring alweer toeslaan. We genieten erg van wonen en ook werken in de Algarve. Maar in de winter zitten we veel binnen in een afgesloten ruimte zonder ramen, donker. Dat is jammer als je zo'n mooi plekje hebt gevonden. Dus Jimmy gevraagd eens mee te denken over een nieuw kantoor. We hadden nog twee lege garages tenslotte.... Hier moeten we het open maken, denkt Jimmy... Als we nou eens... een garage half afbreken en in de tweede garage de wand open maken. Dan hebben we zicht op het mooiste stuk van de vallei... Klopt! ✅ Het voelt wat krap aan als we de mannen zo zien zitten maar dat komt ook door de afschuining naar links, dat moet de andere kant op: Het dak ging er af ;-) Materialen werden weer aangevoerd... Hier afzagen dan maar? Voor je het weet heb je een prachtig terras... Nou de binnenkant van de andere garage nog... De mannen gingen aan de slag in maart, en het bego...
Een van de laatste dagen in Quinta moesten we toch nog even een stuk wandelen, nog steeds zo rond de 20gr, beetje grijs, prima wandelweer. Hondje Pritta, de burgemeester van ons dorpje, dacht dat is leuk, lekker uit! En volgde ons omhoog. De emergency poncho kwam nog even uit de tas... Maar dat duurde niet lang. Onderweg prachtige stenen natuurlijk weer... De weg omhoog naar de molen is best steil. We gaan van 200 meter naar 550 meter in ongeveer 45 minuten. Maar de beloning is groot, onderweg prachtige vergezichten op Quintã En dan bereiken we de molen, het hoogste punt... Pritta is nog steeds opgewerkt en loopt voor ons uit. Hij denkt dat we hier teruggaan maar nee, we willen een stukje Via Algarviana lopen... Die pakken we hier op, even verder een bordje dat verwijst naar Salir, via een gehucht wat we nog niet kennen, Carrasqueiro De eikels van de kurkboom zijn van een andere orde dan de eikels in NL.... Prachtig pad, en nu dalen we alleen maar dus heel prima lopen De Medronho ...
Het is inmiddels november en de dagen worden korter. Als je dan pas om 15 uur gaat wandelen, overvalt de zonsondergang je zomaar. Hindert niks, de plaatjes worden er nog mooier door. Op de Roche de Pena (die van die sauriers uit de vorige blogpost): " Onderweg weinig bloemetjes natuurlijk maar er viel nog genoeg te zien, prachtige uitgebloeide distels: Regenplassen, rood van de ijzergrond: Cantharellen! En prachtige stenen: Ook bij de Praia de Marinha, de seven hanging valleys tocht, leverde het licht betoverende plaatjes op: Het is even haasten om niet in het donker de laatste meters af te leggen maar dat wordt beloond met deze oogstrelende kleuren!
Reacties
Een reactie posten